การแก้ไขปัญหาการดีออกซิไดซ์ระหว่างการหล่อสแตนเลส

กระบวนการดีออกซิเจนขั้นสุดท้าย ในที่สุดสิ่งที่เรียกว่าดีออกซิไดเซอร์โดยทั่วไปหมายถึงดีออกซิไดเซอร์แบบผสมที่ประกอบด้วยส่วนประกอบสองส่วนขึ้นไป การปฏิบัติอย่างกว้างขวางแสดงให้เห็นว่าเมื่อสารดีออกซิไดเซอร์แบบคอมโพสิตมีธาตุต่างๆ มากมายในเหล็กหลอมเหลว จะไม่เพียงแต่เกี่ยวข้องกับการดำเนินงานและความรับผิดชอบเท่านั้น แต่ยังเป็นการแข่งขันกันเองด้วย มากกว่าการต่อสู้เพียงลำพัง สามารถปรับปรุงประสิทธิภาพการกำจัดออกซิเดชั่นได้อย่างมีนัยสำคัญ ดังนั้นในการออกแบบผลิตภัณฑ์ดีออกซิไดเซอร์แบบคอมโพสิต การคิดเกี่ยวกับ 1+1=3 จึงเป็นองค์ประกอบการออกแบบที่สำคัญมาก แน่นอนว่ายังมีตัวบ่งชี้สำคัญอื่นๆ สำหรับสารดีออกซิไดเซอร์แบบคอมโพสิต ซึ่งอาจดูไม่มีนัยสำคัญ แต่มีความจำเป็น ตัวอย่างเช่น ทฤษฎีการดีออกซิเดชันของอะลูมิเนียมนั้นดีเป็นพิเศษ แต่ปัญหาก็คือ อะลูมิเนียมมีการสูญเสียจากการเผาไหม้รุนแรงเพียงเล็กน้อย เราควรทำอย่างไร? ตอนนี้เรารู้แล้วว่าประสิทธิภาพการกำจัดออกซิเจนสูงสุดสามารถทำได้โดยการเติมอลูมิเนียมจำนวนมากลงในภาชนะขนาดใหญ่ ใส่อลูมิเนียมลงในแท่นเจาะ และป้อนลวดให้กับลวดอลูมิเนียม

ความสามารถในการดีออกซิเดชันของอะลูมิเนียมเองนั้นเป็นสิ่งที่ไม่อาจโต้แย้งได้ และการแทรกเหล็กเหลวที่ด้านล่างก็กลายเป็นประเด็นสำคัญ แน่นอนว่าการกำจัดออกซิเดชันของสแตนเลสด้วยอะลูมิเนียมยังทำให้เกิดอนุภาคของอะลูมิเนียมออกไซด์ที่ไม่ละลายน้ำอีกด้วย นอกจากนี้ ระยะเวลาการดีออกซิเดชันของอลูมิเนียมสั้นมาก ดังนั้นการใช้ดีออกซิเดชันอลูมิเนียมในการหล่อสแตนเลสจึงค่อนข้างระมัดระวัง